Yoga: “Adem in. Adem uit.”
Mijn lijf: “Ik adem alleen als iedereen eerst gelukkig is.
Dus… niet vandaag.”
Soms zegt de les: adem diep in. En jij denkt: prima hoor, maar mijn lijf houdt de adem vast tot alles veilig voelt.
Dat is niet zwak, dat is wijs.
Veel van ons hebben geleerd om eerst te zorgen, scannen, sussen. Pas ademen als de ander oké is.
Lichaamswerk laat je voelen hoe diep die reflex zit.
Niet om hem weg te duwen, maar om zachtjes te oefenen: Mag ík ook ademen? Mag ik beginnen bij mezelf?
Soms is dat de oefening. Geen perfecte adem.
Maar een eerlijk begin.