Ik dacht: even lekker rekken.
Mijn lijf dacht: ‘Oh leuk, eindelijk ruimte voor oma’s onderdrukte woede.’”
Soms wil je gewoon even stretchen. Maar je lijf denkt: mooi moment om wat opgeslagen emotie los te laten.
Niet per se van vandaag. Soms zelfs van generaties terug.
Lichaamswerk doet dat: het maakt ruimte. Niet alleen in spieren, maar ook in verhalen die je lijf al jaren vasthoudt.
Je hoeft niet precies te weten waar het vandaan komt. Alleen even luisteren. En ademen.